တိုက်ပွဲတစ်ခုအတွင်းမှာ လက်နက်ချခဲ့တဲ့ တပ်ခွဲမှူး ဗိုလ်ကြီး ​ကျော်​​ဇေယျာမြင့်ရဲ့ ပြောကြားချက် (ရုပ်/သံ)

"သူတို့ ကိုယ်တိုင်က ကတိဖျက်တာ။ အဲဒါကို စိတ်နာနေကြတာ။ လေယာဉ် တစ်စီးနဲ့ မင်းတို့ ၂၄ ယောက်နဲ့ မလဲနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ စကားကို တအားကို စိတ်နာသွားတာ။ တချို့တွေဆို ပြည်သူ့စစ်တွေပါတယ်။ ကျနော်တို့လို လူဟောင်းတွေတောင် စိတ်နာတာ ပြည်သူ့စစ်တွေ ပြောမနေနဲ့တော့…. စားနပ်ရိက္ခာလာ ချပေးပါဆိုတော့ မင်းတို့အတွက်နဲ့ ငါ့လေယာဉ်အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူးတဲ့။ မင်းတို့ဖြစ်တာ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ငါ့လေယာဉ် တစ်ခုခုမဖြစ်ဖို့ပဲတဲ့''

''ကျနော်တို့ ကြောက်တာပေါ့။ စစ်တပ်က လွဲပြီး အခြားအဖွဲ့အစည်းဆို အနားတောင်မကပ်ရဲအောင် ကျနော်တို့ကို ခြိမ်းခြောက်ထားတာ။ မင်းတို့သွား မင်းတို့ကို သတ်မှာပဲ။ မင်းတို့လက်နက်ကိုင်ပြီး ယူသွား၊ မင်းတို့ လက်နက်ယူပြီးသတ်မှာပဲ။ အဲဒါစစ်တပ်က လိမ်တာ။ တကယ်တမ်း ကျနော်တို့ ကိုယ်တိုင်ကြုံတွေ့ရတဲ့အခါမှာတော့ တခြားစီပါပဲ''

''အလင်းလာဝင်ရတဲ့ ကိစ္စကတော့ ဒီကောင်တွေရဲ့ ဖိနှိပ်မှုအောက်မှာ မခံနိုင်တော့လို့ လက်နက်တွေ ယူပြီး အလင်းလာဝင်တာပါ။ ကျနော်နဲ့အတူ ရဲဘော် ၃ ယောက်ပါပါတယ်။ ဒီကောင်တွေ အာဏာရူး ရူးနေပြီးတော့ ဖိနှိပ်ထားတဲ့ဒဏ်ကို.. ဒီကောင်တွေကို ပြန်တိုက်တော့မယ်လို့ စိတ်ကူးထားတယ်''

''တိုက်ပွဲအနေအထားက တော်တော်ကြမ်းတယ်။AA ထိုးစစ်ကလည်း ကြမ်းတယ်။ တက်သွားတုန်းက အင်အား ၂၀၀ လောက်တက်သွားတာ။ အောက်ကို ပြန်ဆင်းတော့ ၁၂၀ လောက်ပဲ ပြန်လာ တော့တယ်။ နတ်စင်ကုန်းဘက်ကို ပြန်ဆုတ်လာတာ တာဝါတိုင်ကုန်းကို တက်ပြီး ထိုးစစ်ဆင်တော့ အကျအဆုံးများတယ်ဆိုပြီ။ အဲဒီနတ်စင်ကုန်းကို AAက ထပ်ပြီးထိုးစစ်ဆင်တယ် ၂ ရက် ၃ ရက် ခြား။ စနိုက်ဘာနဲ့ နည်းနည်း နည်းနည်း ထိပြီးကျတာ။ အမှည့်ခြွေ ခြွေခံရတာ။ ၇၀ လောက်ပဲရှိတော့ တယ်။ အဲလည်းကျ AAက အင်အား ၁၀၀၀ လောက်နဲ့ဝင်ပြီးတော့ လုံးလိုက်တော့ အခုညောင်ကျိုး ကျသွားပြီ''

ပြည်သူ့ကာကွယ်ရေးတပ်မတော် အမှတ် (၂) စစ်ဒေသ၊ စစ်ဒေသခွဲ အမှတ် (၃) တောင်ညိုတပ်ရင်းရဲ့ တပ်ထောက်အရာရှိ ကိုသက်ကြီးရဲ့ မိသားစုလိုက် တာဝန်ထမ်းဆောင်ဖြစ်ပုံကို ‌‌တောင်ညိုတပ်ရင်းက ‌ဖော်ပြခဲ့ပါတယ်။

''ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီး တောင်ငူခရိုင် အုတ်တွင်းမြို့နယ်က သူငယ်ချင်း ၂ ယောက်အပြင်သွားတဲ့ အချိန်မှာ ပေါ်တာဆွဲခံရတာ။ ဆိုင်ကယ်လိုင်စင်ဖမ်းတာ လိုင်စင်မရှိလို့။ သူငယ်ချင်းကို ပြန်လွှတ်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကို အချုပ်ထဲမှာ ၂ ရက်ထားတယ်။ တောင်ငူစုဆောင်းရေး မြို့သစ်ကို ပို့တာ။ ညဆိုရင် ကင်းစောင့်ခိုင်းပြီးတော့ တခါတလေကျရင် ညဆို တစ်ညလုံး ကင်းစောင့်ခိုင်းတယ်။ အနားလည်း မပေးဘူး။ ထမင်းကျ ဝဝဖြိုးဖြိုးလည်း မစားရဘူး။ တညလုံးကင်းစောင့်ပြီး နေ့ခင်းကျတော့လည်း ပေးမအိပ်ဘူး။ အိပ်ငိုက်တော့လည်း နောက်က လေးခွနဲ့ပစ်ခံရတယ်။ စစ်တပ်ထဲက ထွက်ပြေးဖို့ အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားခဲ့တယ် မရပါဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုက ၂၅ ရက်နေ့ နေ့လယ်ပိုင်း ၁ နာရီလောက်က အခွင့်အရေးရခဲ့တယ်။ အခွင့်အရေးရပြီးတော့ ကျနော်တို့ ထွက်ပြေးလာတယ်။ လက်နက် တစ်ယောက်တစ်လက်ပါတယ်၊ ခဲယမ်းတွေလည်း ပါတယ်"